اهمیت وضعیت صحیح بدن در کاراته

در صورتی که بدن، از تعادل و استقرار صحیح و مناسبی در کاراته برخوردار نباشد، تکنیک های تهاجمی و تدافعی، ضعیف اجرا خواهند شد. توانایی دفاع کردن در برابر حمله حریف، در هر وضعیتی، به مقدار زیادی به حالت صحیح و مناسب بستگی دارد.

استقرار در کاراته، به طور کلی با وضعیت اندام تحتانی (پایین تنه) در ارتباط است.اجرای تکنیک های قدرتمند، سریع، دقیق و روان تنها با داشتن پایه و تکیه گاه قوی و مستحکم امکان پذیر است. اندام فوقانی (بالا تنه)، نیز باید محکم و استوار در این تکیه گاه قوی قرار داشته باشد و پشت (کمر) نیز صاف و کشیده و عمود بر زمین قرار گیرد.

اگر چه حمله کارآمد و موثر، بدون استقرار قوی غیرممکن است اما توجه به آن، فقط در زمان پیش از اجرای حمله ضروری است. در صورتی که کاراته کا بیش از اندازه به حالت و وضعیت مستحکم و پایدار توجه کند، انعطاف پذیری و تحرک خود را از دست می دهد.

استقرارهای اصلی در کاراته به شرح زیر است:

- شیذن– تای (وضعیت طبیعی بدن): شامل

1) موسوبی- داچی

2) هی سو کو- داچی

3) ها چی جی- داچی

4) تی جی- داچی

5) هی کو- داچی

6) ذنکوتسو- داچی

7) کوکوتسو- داچی

8) کیبا- داچی

9) شیکو- داچی

10) فودو- داچی

11) نکو- آشی- داچی

12) سانچین- داچی

13) هانگتسو- داچی

هر استقرار برای هدفی خاص طراحی شده است. بنابراین، پیشرفت کاراته کاهای مبتدی، در صورتی که به وضعیت هر استقرار توجه کافی نداشته باشند، آهسته و کند خواهد بود.

باید نحوه ی اجرای هر استقرار در کاراته را به خوبی یاد گرفت، چرا که اگر وضعیت صحیح اجرا نگردد، تشخیص آن از استقرارهای دیگر دشوار خواهد بود.